Wierność ukazania klas społecznych w filmie

Rose_Titanic

Ostatnia scena jest bardzo wzruszająca, nie mogę się na niej opanować od płaczu...
A co do negatywnego przedstawienia 1. klasy, to nie uważam, że tak było, owszem, było kilka złych osób, np. matka Rose i Call, ale byli też ludzie całkiem sympatyczni, np. Molly Brown.

Tar-Minyatur

A Molly Brown jest bardziej fikcyjna niż Ruth czy Cal.

adonae

Pisząc "przekrój" chodziło mi o to, że miejsce w jej wspomnieniach zajęli nie tylko biedni przedstawiciele 3. klasy, ale też ci, którzy przynależeli do świata, którego ona teoretycznie nienawidziła. A więc zostali jakby "uhonorowani" miejscem w jej pamięci, ergo - pierwsza klasa nie była przedstawiona w całości negatywnie!

Piękna piosenka (naprawdę wzruszyłam się czytając tekst), ale nie zapominajmy, że stanowi ona jakąś wyidealizowaną projekcję ludzkich oczekiwań wobec pojęcia "honorowa śmierć". Przecież tekst piosenki nie jest relacją świadka, jest formą hołdu składaną tym, którzy zdecydowali się na dobrowolną śmierć, i jako taka zawsze będzie pełna patosu i idealizacji tego, kogo wychwala. Co dzieje się w duszy tego, kto staje w oko w oko ze śmiercią - tego nikt nie wie.

To, że żołnierze pod na pokładzie HMS "Birkenhead" stanęli na baczność i zginęli w imię dobra kobiet i dzieci to tylko przekaz ustny, który z czasem uległ mitologizacji. Powiedzieć "on zginął jak na prawdziwego gentlemana/żołnierza przystało" to jedno, a pokazać na ekranie jak ta śmierć wyglądała bez uciekania się w zbytni patos i mitologizację to drugie. Trzeba odróżnić nasze wyobrażenia o honorowej śmierci od rzeczywistości, która nie zawsze jest taka idealna, taka prosta, taka pełna powagi, podniosłości. To są utrwalone w kulturze stereotypy, gotowe schematy myślenia, a tymczasem człowiek jest tylko człowiekiem i ma prawo do słabości.

Tar-Minyatur

Śmierć żołnierzy na pokładzie "Birkenheada" to akurat potwierdzony fakt historyczny.
Prawo do słabości? Po to stworzyliśmy cywilizację, żeby zwalczyć prymitywne popędy.
Co do "przekroju" - właśnie dopiero w kinie zdałem sobie z tego sprawę, ale w ostatniej scenie widzimy po prostu tych, których śmierć wcześniej widzieliśmy lub o której wiedzieliśmy. Orkiestra, kapitan, Murdoch, Andrews...

Seraphiel

Po pierwsze co bym chciał powiedzieć. "Snakepit" było jednym z najbardziej trafnych i prawdziwych określeń w filmie. I nawet jeśli ukazuje ono pasażerów 1 klasy w negatywnym świetle, jest to całkiem prawdziwe światło.

Astor i pies - no ja przepraszam. Który z obecnych tutaj panów z całkowitym spokojem odpowiedziałby że jego ukochana małżonka kazała mu poszukać psinki podczas gdy statek tonie? I bez argumentu że Astor to wyższe sfery itp. Zwykły dorobkiewicz jak połowa ludzi w salonie pierwszej klasy. Dodatkowo wywołał skandal rozwodząc się i biorąc sobie młodszą :>

Sceny z Guggenheimem będę bronić do upadłego. Pokazała ona człowieka który jest przerażony dantejskimi scenami które się przed nimi rozgrywają. Co, miał siedzieć z kamienną twarzą? Przecież to by było śmieszne. Tar, tak jak adonae Twoją opinię uważam za nadinterpretację.
Masz zbyt romantyczne podejście przy tej scenie. To nie jest jakaś sztuka czy powieść gdzie mężczyźni zgrywają rycerzy.

To nie była żadna tam arystokracja, w większości byli to zwykli dorobkiewicze i prości ludzie. I jestem pewien że nikomu nie uśmiechało się zginąc.

Tar-Minyatur

Pierwsza klasa to była niemal wyłącznie arystokracja. Brytyjska i amerykańska. Astor był multimilionerem w czwartym pokoleniu - wystarczy.
Dobrze, zakończmy ten spór, bo prowadzenie jest tylko nużące. Ja nie zmienię Waszej opinii, a Wy mojej. Ja uważam, że ten film celowo przesuwa akcenty, by przedstawić katastrofę w sposób odmienny od prawdziwego i podporządkowany światopoglądowi twórcy - i tego poglądu nie zmienię.
PS. A "Avatar"? Dzikusy jako bohaterowie i cywilizacja jako zagrożenie? Filmy Camerona po prostu są tendencyjne.

adonae

Rose_Titanic

Ja nie zmienię zdania, że Titanic jest absolutnie genialnym filmem, który wspaniale oddaje realia katastrofy tegoż statku, fakty zostały na nim wspaniale oddane, w sposób jak najbardziej prawdziwy i realistyczny.

Seraphiel

Tak Tar, arystokracja. Zwłaszcza panowie podróżujący z kochankami zamiast żon - wspaniały przykład Blue_Light_Colorz_PDT_02

Co do Astora - masz rację, fakt który przytoczyłem wystarczy by uznać go za zwykłego faceta z mnóstwem pieniędzy bo arystokracja jednak nie wywołuje takich skandali.
Jeśli nie masz kontrargumentów Tar to wystarczy powiedzieć Blue_Light_Colorz_PDT_15

Dla mnie film przedstawia pierwszą klasę bardziej realistycznie - jak ludzi ze wszystkimi ich ułomnościami, a nie na romantyczny (żeby nie powiedzieć naiwny) sposób.

Avatar - W sensie chodzi Ci o tych "ludzi" którzy postanowili zniszczyć naturalne środowisko innych istot bo znaleźli coś wartościowego dla nich? To nazywasz cywilizacją? Masz ciekawy system wartości Tar Blue_Light_Colorz_PDT_15

Co do jednego się zgodzę, scenariusze Camerona są tendencyjne. Ale tak Titanic jak i Avatar miały błyszczeć i działać na zmysł estetyczny widza, a nie poruszać go skomplikowaną historią ;)

Tar-Minyatur

Adonae, jak na osobę, która broniła "Uważam Rze", naprawdę mnie zaskakujesz.
Owszem, kurczowe trzymanie się życia jest prymitywne i wręcz odrażające. Dlaczego niby napiętnowano Ismaya i Duff-Gordonów? Są rzeczy, za które warto zginąć i to jest integralny element naszej kultury. Człowiek pierwotny zagrożony przez tygrysa szablastozębnego zasłoniłby się swoją samicą. Człowiek XIX wieku trzymany na muszce przez anarchistę zasłoniłby własnym ciałem kobietę i to jest największy tryumf: zrezygnowanie z egoizmu i poświęcenie się dla kogoś innego. Być może jest to bez zastosowania w przypadku Guggenheima, ale jest to zgodne z etyką chrześcijańską.
Włączanie w to jakiegoś stewarda nie ma dla mnie sensu i ani przez chwilę nie negowałem tego, że ginąca osoba może odczuwać żal, a raczej smutek (nawet w cytowanej przeze mnie piosence się to pojawiło). Ale, za wspomnianym przez Psrusa krytykiem, uznaję przedstawioną w filmie śmierć Guggenheima za zaprzeczenie powodów, dla których zdecydował się on zginąć.

Edycja:

psrus

Tar-Minyatur

Naprawdę, proszę, skończmy to już...
Nie twierdzę, że Guggenheim musiał zginąć, żeby odpokutować za kochankę, a tylko stwierdzam, że w ostatecznym rozrachunku wyszedł na czysto, a nawet lekko na plus.

adonae

Całkowicie źle mnie zrozumiałeś.

Rozmawiamy przecież tylko o minie Guggenheima w momencie śmierci. Tak, wciąż tylko o tym. Guggenheima, który nie wierzgał, nie uciekał w popłochu, nie panikował, ale siedział na swoim miejscu i cała jego postawa świadczyła o honorze prócz tej jednej, nieszczęsnej miny, do której miał pełne prawo.

A Ty stosujesz już argument poniżej pasa, bo wmawiasz mi, że uznaję za bezzasadną śmierć w imię wyższych celów. Otoż nie, nie, nie! Ja tylko mówię o bezsensownym ukrywaniu się z uczuciami (w tym wypadku - okazywaniu pełnej przerażenia miny), którą to reakcję uznajesz za "prymitywną". Dla Ciebie człowiek, który odczuwa strach przed śmiercią i to okazuje jest "prymitywny" - TEGO nie rozumiem.

Seraphiel

psrus