Dwudziestolecie

Tar-Minyatur

Dwadzieścia lat temu, 4 czerwca 1989 roku odbyły się pierwsze od lat trzydziestych wolne wybory do Senatu i w 35% wolne wybory do Sejmu Kontraktowego. Był to efekt długotrwałych procesów, które z jednej strony wynikały z samej istoty komunizmu, a z drugiej musiały zostać sprowokowane przez gospodarczy kryzys komunizmu jako systemu. Był to efekt czterdziestu pięciu lat rządów systemu, który zabijał człowieka średnio co trzy-cztery miesiące, licząc oczywiście tylko zabójstwa na ulicach, od 1956 roku, od końcu stalinizmu.
Nieważne, że postanowienia w Magdalence podpisano za zamkniętymi drzwiami. Nieważne, że po drodze była wojna na górze, rząd Olszewskiego, upadek moralny, disco-polo i hegemonia PiS-u, że bezrobocia w procentach nie dało się policzyć bez sięgania do palców drugiego człowieka.
Ważne, że dziś możemy tutaj dyskutować, nie pojąc się, że bezpieka wpadnie i aresztuje nas wszystkich po adresach IP pod zarzutem zajmowania się imperialistycznym statkiem, zamiast jedynym słusznym radzieckim.
Proszę o wyrażanie opinii, zwłaszcza polemicznych. Takie są najciekawsze.
PS. Proszę, jutro, o godzinie dwudziestej zatrzymajmy się, przystańmy i wznieśmy toast. Za nas. Za wolność, choć zdawać się mogło, że jej nie ma, Za Polskę.
Edycja: Zwracam uwagę, że minęło już dwadzieścia lat. Jeszcze rok i przekroczymy długość życia II RP! No, inna sprawa, że z baz rakietowych koło Uralu do Warszawy jest kilka minut.

martuńka

Taa... 20lecie i mamy w Krakowie imprezkę... nie wiem czy dobrze robią tak uciekając z tego Gdańska... zresztą mniejsza o to.
Co do samego wydarzenia: chwała tym co do tego doprowadzili bo dzięki nim mamy wolną Polskę bez żadnego "bratniego kraju" na karku... choć bez przesady żeby robić z nich jakiś bohaterów (poza wyjątkiem Jana Pawła II ale to już zupełnie inna sprawa) bo potem jakoś też żadnych cudów w kraju nie zrobili.

Luther

4 czerwca 1989 światu bardziej kojarzy się chyba z czołgami, które rozjechały demonstracj e na placu Tiananmen w Pekinie. Niestety, wszyscy wiemy jak Zachód traktuje to, co wydarzyło się w Polszcze i co dało początek 'podniesieniu' żelaznej kurtyny. Widzieliśmy zaledwie kilkusekundowy fragment o naszym kraju w niedwanym spocie KE, a superbohater Wałęsa, daję świadectwo swoim poglądom o integracji Polski i reszty krajów postkomunistycznych z UE podczas uczestnictwa w konferencjach antyunijnego Libertasu. Mam wrażenie, że ten czlowiek nadal jest za, a nawet przeciw.
Powiem więcej, praktycznie cały Zachód upadek żelaznej kurtyny umiejscawia pół roku później niż 'Nasze' wybory, mianowicie 9 listopada 1989, kiedy zburzono mur berliński, pewną metaforę-symbol tejże kurtyny. Szkoda, że wydarzenia z 4 czerwca 1989 roku są świętem tylko na naszym podwórku, wszak bez tego (w moim przekonaniu) Czechy wciąż byłyby połączone ze Słowacją, a Niemcy podzielone. W sumie jedynym pozytywem byłby brak konfliktu w byłej Jugosławii. Ale przecież nikt nie wiedział jak potoczą się losy Europy.

Warto też zwrócić uwagę, dlaczego wcześniej 4 czerwca nie był tak hucznie świętowany....moim zdaniem takie nagłaśnianie tych obchodów to tylko kampania i PR. Dla mnie to jest raczej święto byłych opozycjonistów, działączy solidarności i obywateli, a nie polityków i ich partii. Oni mogą sobie poświętować i powygłaszać swe poglądyw inne dni.

Tar-Minyatur

Luther, mówisz boleśnie, ale prawdziwie. Niestety, polscy politycy nadal nie wyszli z piaskownicy- a Wałęsa bez potknięć nie byłby Wałęsą, co nie przeszkadza mi stawiać go ponad tymi wszystkimi dzisiejszymi... Ekhm... Prawomocnie wybranymi, jedynymi słusznymi przedstawicielami praworządnego narodu.
Czy Tiananmen jest ważniejsze? Nie sądzę. W interesie świata leży, żeby społeczeństwa zapomniały o skazie na obliczu najważniejszego eksportera, wszystko inne jest lepsze.

perek

Powiem tylko, że ta rocznica naprawdę napawa mnie optymizmem i czymś w rodzaju dumy, bo, czego by nie mówił świat, Polacy odegrali w tym wszystkim rolę niemałą. Oscylując wokół "globalnego" upadku komunizmu, to podoba mi się ten krótki filmik wyprodukowany specjalnie na obchody 20-lecia. Mam na myśli ten z dorastającym chłopcem, świętującym swoje dwudzieste urodziny pod bramą Brandenburską.

Farkas

Z przyczyn oczywistych nie mogę przeżywać 4 czerwca tak, jak ludzie, którzy tamte czasy pamiętają, bo chociaż dużo o nich słyszałam, zdaję sobie sprawę z tego, że aby je do końca zrozumieć, trzeba je tak naprawdę przeżyć. Pytałam o nie moich rodziców, ale niestety mogę posłuchać relacji tylko jednego z nich, bo mama w tym czasie była w Grecji. Oczywiście, wiedziała co się dzieje, ale to nie było to samo.

Co czuję? Na pewno dumę, że wszystko tak naprawdę zaczęło się od nas, ale i pewien niedosyt, bo jak zwykle nie jesteśmy do końca docenieni. Poza tym, bardzo lubię oglądać występ Szczepkowskiej i myśleć o reakcji ludzi, którzy go wtedy widzieli. Muszę się też niestety zgodzić z Lutherem i Tarem - myśl o mieszaniu polityki do tego święta budzi we mnie duży niesmak, ale... w tym kraju powinnam się do tego przyzwyczaić, w końcu za dwa dni czeka mnie podobna sytuacja.

wranth