Kolekcja Titanica NR 37

Kobra83

Spis Treści: Styl i luksus w pozostałych salonach. Miejsca spotkań towarzyskich pasażerów pierwszej klasy.

Styl i luksus w pozostałych salonach
Rozmiary „Titanica” dały projektantom możliwość realizacji wielu pomysłów, dzięki którym nowy transatlantyk miał się stać prawdziwą pływającą „krainą czarów”. Dlatego obok typowych wnętrz, których nie mogło zabraknąć na żadnym parowcu, na „Titanicu” pasażerowie mieli do dyspozycji inne, specjalne sale. Mogli w nich uprawiać sport, spotykać się ze znajomymi, gawędzić, grać w karty czy też po prostu odpoczywać, zupełnie jakby byli - w zależności od przynależności klasowej - w ekskluzywnym angielskim klubie lub w ulubionym pubie.

W sali gimnastycznej na "Titanicu". Młoda miss ćwiczy na urządzeniu, które ze względu na kształt zyskało żartobliwy przydomek "elektryczny koń".
<script>[link widoczny dla zalogowanych]

Miejsca spotkań towarzyskich pasażerów pierwszej klasy
Na najwyższym pokładzie, szalupowym, mieściła się sala gimnastyczna. Usytuowano ją po stronie rufy, tuż za główną klatką schodową, łączącą pomieszczenia przeznaczone dla pasażerów pierwszej klasy rozlokowane na różnych pokładach.
Sala gimnastyczna, długa na 13,41 m i szeroka na 5,5 m, miała siedem wyjątkowo dużych okien, dzięki którym sprawiała wrażenie większej niż w rzeczywistości.
Pod czujnym okiem instruktora pasażerowie mogli tu ćwiczyć na rowerku, wiosłować, ćwiczyć na urządzeniach zwanych elektrycznymi końmi i innych. Urządzenia gimnastyczne zainstalowane na „Titanicu” były niezwykle nowoczesne jak na owe czasy. Zakupiono je w firmie Rossel, Schwarz and Co. z Wiesbaden.

<script>[link widoczny dla zalogowanych]
(U góry). W jasnej i wygodnej urządzonej czytelni panowała miła atmosfera, toteż miejsce to szczególnie upodobały sobie panie. Jego równie ekskluzywnym "męskim" odpowiednikiem, był "smooking room", czyli palarnia.
(Poniżej). Model czytelni w mniejszej skali. Jak widać na zdjęciu usytuowana była tuż obok wielkiego salonu pierwszej klasy.
<script>[link widoczny dla zalogowanych]

Z kolei na pokładzie A, tuż za salonem pierwszej klasy, mieściła się czytelnia. To kwadratowe pomieszczenie o powierzchni 156 m2 i wymiarach 12,5 m na 12,5 m miało wysokość 3,5 m, tak samo jak salon. Na jednej ze ścian czytelni mieściło się duże, łukowe okno, dzięki któremu podróżni mogli swobodnie błądzić wzrokiem po bezkresnym horyzoncie, mając poczucie bezpieczeństwa, a zarazem wolności. Wnętrze urządzono ściśle według kanonów stylu georgiańskiego z lat 1770-1780 (angielskiej odmiany klasycyzmu). Ściany i sufit były białe i bogato zdobione. Jasne boazerie i eleganckie wykończenia sprawiały, że czytelnia stała się ulubionym miejscem spotkań eleganckich pań. Można tu było wygodnie spocząć w wyściełanych fotelach, rozstawionych wzdłuż ściany naprzeciw kominka, zająć się lekturą lub pisaniem. Ci, którzy szukali spokoju i większej izolacji, mogli schronić się w mniejszej salce wydzielonej w głównym pomieszczeniu.

<script>[link widoczny dla zalogowanych]
(U góry). Palarnia pierwszej klasy. W epoce, w której role społeczne były ściśle ustalone, a palenie uznawano za sprawę wyłącznie męską, wnętrze to stanowiło odpowiednik najbardziej ekskluzywnych i konserwatywnych klubów w Londynie czy w Nowym Jorku.
(Poniżej). Centralna część palarni na "Titanicu". Po prawej stronie widać kominek z obrazem Wilkinsona.
<script>[link widoczny dla zalogowanych]

Prawie przy samym końcu pokładu A mieściła się palarnia. Wchodziło się do niej z drugiej klatki schodowej, położonej po stronie rufowej. Pomieszczenie to nie było idealnym kwadratem, jako że miało 19,81 m długości i 19,20 m szerokości, jednak ta nieznaczna różnica wymiarów była całkowicie niedostrzegalna.
Wystrój wnętrza inspirowany był atmosferą rezydencji angielskiej arystokracji pierwszej połowy XVIII wieku. Do ulubionych motywów wczesnego stylu georgiańskiego nawiązywały ściany obite machoniowymi panelami, zdobionymi markieterą z masy perłowej. W głębi sali królował piękny kominek. By złagodzić jego znaczenie funkcjonalne, a podkreślić aspekty estetyczne, na okapie zawieszono cenny obraz pędzla znanego malarza Normana Wilkinsona (1878-1971) przedstawiający angielski port Plymuouth.
Światło wpadało do sali przez piękne duże okna zwieńczone szerokimi łukami. Ta bogata i pełna przepychu sala idealnie pasowałaby do ekskluzywnego klubu dla panów. W tej niewątpliwie najbardziej snobistycznej palarni na całym oceanie panowie mogli spędzać wieczory gawędząc, paląc cygara i grając w karty. Na stolikach rozstawiono popielniczki, pudełeczka na zapałki, pudelka na karty - wszystko wyłącznie z kunsztownie zdobionego srebra. Wygodne skórzane fotele stanowiły dla dojrzałych mężczyzn nieodparte wezwanie do odpoczynku. Przez obrotowe drzwi wychodziło się stąd na werandę, podzieloną na dwie części, rozciągającą się po obydwu stronach głównego pokładu. Znajdowała się ona tuż za palarnią w kierunku rufy. Każda część werandy miała wymiary 9,14 na 7,62 m i jeśli nie liczyć usytuowanego w głębi przejścia na pokład spacerowy, była całkowicie zamknięta z wszystkich stron. Dzięki temu pasażerowie mogli tu odpoczywać bez względu na kaprysy pogody. Rząd szerokich okien, wyjątkowych rozmiarów, zważywszy standardy na ówczesnych transatlantykach, w jasnych, cienkich ościeżnicach, zapewniał dużo światła, dzięki czemu spacerujący tutaj pasażerowie mogli się czuć jak w otwartej przestrzeni. Co się tyczy wystroju, także tutaj królował styl Ludwika XVI, jednak by stworzyć wrażenie ogrodu na otwartej przestrzeni, zastosowano tu tzw. treliaż, czyli ażurowe drewniane ścianki obrośnięte roślinami.
Wszystkie pionowe elementy konstrukcyjne: ściany, filary i kolumny, podtrzymujące wyższy pokład, były zamaskowane bluszczem lub innymi pnączami.
Na umeblowanie werandy składały się liczne małe stoliki, wygodne wiklinowe fotele i sofy o eleganckich wzorach. Do tego przyjemnego wnętrza niektóre pasażerki pierwszej klasy przyprowadzały dzieci, tu bowiem wolno im było swobodnie się bawić.

W następnym numerze między innymi: Pływalnia i łaźnia turecka. Palarnia i biblioteka drugiej klasy.

Źródło: "Titanic" zbuduj sam. Kolekcja Hachette.

wranth